sevgili alkaralar,

"gezmeye" diye gelip 15 yıl yaşadığım ankara maceramın sonuna geldim. mücbir maddi, manevi ve ailevi sebeplerden ötürü -öyle sanıyorum ki- içinde bulunduğumuz ayın sonuna doğru ankara'dan temelli ayrılıp memleketime, bandırma'ya dönüyorum. bundan sonraki gençlerbirlikli olma maceramı maalesef "diaspora keçisi" olarak sürdüreceğim. insanın yaşadığı, kendisi olmayı öğrendiği, al ve karasına sevdalı olduğu şehri bırakıp gitmesi biraz buruk bir hadise. o yüzden çok uzun uzun yazmayayım şimdi. elbette ankara'yla organik ve inorganik bağım devam ettiği için arada gelecek ve maçları "evimiz"de izlemeye devam edeceğim fırsat buldukça, her sene kombinemi almaya da tabii. ama yine de bu bir veda sayılır, öyle ya da böyle. hepinize ve tüm gençlerbirliği tribününe bana futbolu yeniden keşfetme fırsatı sağladığı, tribünün doğrusunu öğrettiği için minnet borçluyum. hayat boyu gençlerbirlikli ve alkara olmanın gururunu büyük bir sevinçle taşıyacağım. tüm arkadaşlarıma ve abilerime sonsuz teşekkürler ediyorum.

bu haftaki karabük maçı, sanırım ankara'da, ankaralı olarak izleyeceğim son maç olacak. maça gelemeyecek olanlarla buradan olsun vedalaşayım diye gitmeden bir yazayım dedim. maçta zaten görüşeceğiz çoğunuzla.

duygulandım la.

neyse işte. hepinize yeniden yeniden teşekkür ederim. durum budur.
kırmızı! siyah! en büyük gençlerbirliği!