Konu: Mevzu Derin

artık bu ezik ruhu terk etmemiz lazım.. bu dert bizi öldürecek..
bir hazırlık maçı oynuyoruz; oynadığımız oyunla orantısız övgüler maç biter bitmez başlıyor.. yahu yenildiğimiz bir maçtan sonra bile bizi bu kadar umutlu olmaya itecek ışığı nasıl görüyoruz anlamak mümkün değil.. bir rivayete göre 8, bana göre de 11 eksiğiyle çıkmış rakibimize 2-1 mağlup olduğumuz halde, elimizden kaçırdığımıza inanmamız isteniyor bizden..

hemen bir imparator, bir reis, bir padişah ilan ediyoruz.. ezikliğimizden arkasına sığınacak birini buluyoruz..
kendi kaderimiz kendi elimize yıllar önce verildi ama biz mücadeleye girmekten korkup yine kendimizin yarattığı imparatorun arkasına sığınıyoruz.. yok tek kişi, bu iş olacaksa birlikte olacak dendiği halde ezik ruh; mücadeleden kaçıyor, "ya hep beraber ya hiç birimiz"in hiç birimiz olarak gerçekleşeceğinden korkuyor.. kurtar bizi baba.. padişahım sen çok yaşa..

cahil ezik olur, sürekli korkar.. bilgi sahibi araştırır, sorgular. hiç bir şeyden korkmaz.. çünkü bilir. bilmese de nasıl üstesinden geleceğini bulur..
ezikde hiç kabahat olmaz, hep suçlu başkalarıdır.. hep bir yerlerde kuyu kazan vardır.. dış güçler asla kaybolmaz.. yenilgiyi hep onlara yüklüyoruz.. cahillikde bir yere kadar..
cahilliğimiz eziyor bizi.. gizlemek için sürekli vecize yumurtluyoruz. hem yumurtluyor, hem gıdaklıyoruz.. tavuğa döndük anasını satayım..
vecizeleri kimse görmedi diye pankartlara yazıyoruz, tirübünlere asıyoruz.. kamyonların arkalarına, duvarlara, dağlara, ağaçlara, banklara ve hatta tuvaletlere yazıyoruz..
yahu arkadaşlar; hiç okumadığı halde bu kadar yazan millet olur mu?.. bu eziklik değilde nedir?. işte bunu terketmeliyiz..

geniş kitlelerce bilinen ve sevilen şarkıların gaydaları üzerine tuhaf tuhaf sözler yetiştiriyoruz. ortaya çıkan ucube gürültüsüne coşkulu milli takım marşı diyoruz.
cahilliğimizi gizlemek için şiir okuyoruz olur olmadık anda.. çok azda olsa ağır kaçanları kapasitemiz kaldıramadığı için basit kafiyeli düz nizamda yazılmış kolay anlaşılabilir, genellikle ilkokulda okuduğumuz şiirleri sık sık tekrarlıyoruz. şaşırtıcı bir şekilde hedef kitlenin o an için gardı düşüyor ve her türlü istismara açık hale geliyor.. çapsızlıktan..

uero ikibinonaltıya gidiyoruz, kafa bindokuzyüzotuz da kalmış..
hiçbir maçımız bir sonrakine ders olmuyor. daha ileriye gitmeyi hiç düşünmüyoruz. günü kurtarmaktan başka tasamız yok.. turnuvaya nasıl gittiğimizi unutmuş görünüyoruz.. hep söylenen bişey vardır "beş benzemez" diye.. biz 7 benzemez bir araya geldi de gittik bu turnuvaya.. gittik ya hemen unuttuk..
rakiplerimizin nasıl geldiğine ve geldikleri yerde ne yaptıklarına sırtımızı döndük.. yine bir imparator bulduk arkasına sığındık.. bilgisayarlarına sırtımızı döndük.. onlar istediği kadar veri toplayıp, analiz yapsın, istediği kadar teknik taktik yorumu içinde kaybolsun, bizi enterese etmiyor.. biz imparatorumuzun ağzından çıkacak anlaşılmaz vecizelere garkoluyoruz.. hala hadi goçum, hadi yiğidimle onları geçeceğimize inanıyoruz..
o da bunu çok iyi satıyor..