Nedense bizim takım hep mucizeleri yaşatıyor bizlere:
Orta sahadan gol yemek, son dakikada mucizevi goller yemek, yılın golünü yemek, 9 kişi kalmış rakipten 2 gol yemek, vs,vs.
Bu bizim naifliğimizden ve futbolda top yuvarlaktır kavramına çok inanmamızdan mı oluyor?
Hayır.
Özellikle son yıllarda gittikçe belirginleşen kişiliksiz, günü kurtarma amaçlı bir futbol oynuyoruz. İyi yabancı futbolcular alamıyoruz. Tek tük bulduklarımızı da 3-5 fazlasına satmaktan başka birşey düşünüyoruz.
Elbette güzel futbol oynayarak üst sıralar için mücadele etmeyi istiyoruz. Ama bu kafayla dünkü futboldan iyisi zor görünüyor. Rakibin kendini motive etmek için kullandığı vücut dili bizde paniğe yol açıyor. Korkuyor, kilitlenyoruz.
Bunun açıklaması da kondüsyon olamaz. Sadece 45 dakikalık mı kondüsyonumuz var?
Kondüsyonu biten takım aklını kullanır ve sürekli pas yapar. Biz ise korkudan topu rakibe verip, topun arkasına geçiyoruz.
Hiç birşey bilmeyen adam topu korner çizgisene götürüp üzerine yatar.
Netekim, mevzu derin...